De Graafschap – Willem II
Het is een potje waar je op voorhand van het seizoen had gezegd: dat kan nog wel eens een heet potje worden. Zowel op de tribunes als op het veld. Zowel De Graafschap als Willem II kunnen de gespannen verwachtingen niet waarmaken dit seizoen. En daar kunnen we het de hele tijd wel over blijven hebben, maar als de scheidsrechter om 20:00 het startsignaal geeft moeten we dat voor in ieder geval de komende 90 minuten even achter ons laten. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Hoewel, kansen?!
De ochtend begint met grootse politiecontrole. Kosten nog moeite worden gespaard. Met volle overtuiging wordt het gehele stadion afgezet en betreden tal van agenten en honden het BT honk. Ook vandaag is alle inzet van de politie weer eens voor niets. Geen pyro, geen drugs. Nadat het ‘We zien elkaar snel weer’ dreigement gegeven is, druipen ze af en wordt het stadion heropend. Ook de volgende keer zullen we ze met een lach en open armen ontvangen.
Waar wij ons aan het eind van de middag voor de tweede keer naar het stadion begeven, is voor duizenden fans één keer al te veel moeite. Een schandalig leeg stadion is het gevolg. De Tricolores daarentegen zijn, ondanks de tegenvallende resultaten, wel massaal aanwezig en worden vanavond gesteund door een uitverkocht uitvak. Die weten hun ploeg tot een 0-1 voorsprong te bewegen in de 23e minuut. Een voorzet van oud-Graafschapper Owusu belandt op het hoofd van Kabangu die er vanaf dat moment eigenlijk al een vrij uitzichtloze avond van maakt. We hadden en graag wat mooiers van gemaakt, maar ondanks de onophoudelijke vocale steun op 15/16 is het één en al poverheid wat de ploeg op de mat legt. Het blijkt een repeterend verhaal, want ondanks de eerste fase van de tweede helft waar onze jongens in balbezit zijn en initiatief proberen te nemen komt er niets maar dan ook niets dreigends vanaf. In de 77e minuut is het een eigen doelpunt van Hillen die De Vijverberg in complete rouw dompelt. De tot dan toe onophoudende support valt stil. Menigeen besluit in de minuten die volgen op de 0-2 eieren voor hun geld te kiezen en de warmte van de kantine of de auto naar huis op te zoeken. Hoe slecht het ook gaat, niet komen opdagen of 15 minuten voor het einde weglopen is graafschap-onwaardig. Als dan ook de 0-3 nog valt gaat het rap wat het beeld des te pijnlijker maakt.
Een avond om snel te vergeten. De jongens en de staf kunnen weer enkele weken hun wonden likken, want deel twee van de winterstop tekent zich na het eindsignaal aan. Op 6 januari treden we in Maastricht aan tegen MVV. We doen nogmaals de oproep om massaal af te reizen. We hebben na afgelopen vrijdag wat recht te zetten.
Rest ons om alle Superboeren fijne dagen en een goede jaarwisseling te wensen. Tot in Maastricht!
