De Graafschap – Heracles
Leon Hese betaalt nog netjes zijn tientjes, Steve de Ridder wervelt op rechts en Rogier Meijer is nog een vaste waarde op het middenveld wanneer we onze laatste thuiswedstrijd tegen Heracles Almelo weten te winnen. Alweer 10 jaar geleden om precies te zijn! Hoogtijd om vanavond weer eens een resultaat te boeken in de vorm van een driepunter. Niet alleen om ons verder weg te houden bij de rode lantaarn, maar ook om het verlate 65-jaar De Graafschap-jubileum de glans te geven die het verdient. Want vanavond vieren we ‘onze’ verjaardag, waar dat in eerste instantie op 1 februari al had moeten gebeuren in de thuiswedstrijd tegen NAC. Het verhaal daarover is inmiddels duidelijk. Het megadoek dat getoond moest worden op die avond was door omstandigheden zodanig beschadigd, dat het ontoonbaar werd verklaard. Werk aan de winkel dus!
In de weken voorafgaande aan 30 maart moeten de handen andermaal uit de mouwen worden gestoken. De beschadigingen aan het doek vergen nog de nodige manuren om het doek weer op een Brigata Tifosi-waardige manier te kunnen presenteren. Het doek dat inmiddels in stukken is opgedeeld wordt stukje bij beetje opgeknapt als het daags voor de wedstrijd weer compleet ontvouwen kan worden om de laatste voorbereidingen te kunnen treffen. De vloek die over het doek heerste is er bij de herstelwerkzaamheden echter niet uitgegaan. Wanneer we op vrijdagavond de gebruikelijke handelingen verrichten blijkt dat er weer meterslange stukken verf van de ondergrond loslaten. Een zoveelste (onverklaarbare) tegenslag en de race tegen de klok lijkt een bijzonder spannende te gaan worden. In de daaropvolgende uren en de zaterdagmorgen moeten alle zeilen nog bij worden bijgezet. Op wederom enkele uren voor de aftrap lijkt alles in kannen en kruiken. Het is op dat moment hopen dat de verf het bij het hijsen wél gaat houden.
De voorbereidingen zijn kort voor de aftrap niet anders dan normaal. De taken worden verdeeld, het vak wordt wedstrijd klaar gemaakt en als Ghijs de Bruijn zijn ‘Ik heb ow lief’ ten gehore brengt is het moment van de waarheid daar. Over de gehele Roodbergentribune valt enkele tellen later VEUR ALTIED te lezen, met daarin een mooie selectie van onze clubgeschiedenis: schadeloos! Als de fakkel in de hand van de volgende generatie gedoofd is kan de wedstrijd beginnen. De jongens op het veld voetballen in de 45 minuten misschien wel de beste eerst helft in jaren tijd op De Vijverberg. Het overwicht wordt nauwelijks uitgedrukt in doelpunten, want ons later op die avond duur zal komen te staan. Diverse schoten op het doel ketsen af via de paal, de kruising of de doelman uit Almelo. Na een uur spelen lijkt er nog steeds geen wolkje aan de lucht, want Heracles lijkt tot dat moment enkel als figurant op te zijn komen dagen vanavond. Uit het niets valt dan de 1-1 en 3 minuten later zelfs de 1-2. Het vak probeert de jongens op het veld dan nog wel naar één punt te schreeuwen, maar dat beïnvloedt de stand niet meer. Gedesillusioneerd bedanken we het elftal voor de bewezen dienst van vanavond. Een harde les. Aanstaande dinsdag gaat de reis naar Groningen. Waar we in het verleden met een mannetje of 30 aan kwamen kakken in het Hoge Noorden staan we er nu op een doordeweekse dag bijna 300! Alle reden om onze zuurverdiende en gemiste punten van vanavond daar maar te verzilveren. Tot in Groningen!
De winterse omstandigheden zorgen voor de nodige schade aan het doek. Er wordt besloten het doek niet tegen NAC te tonen. In de daaropvolgende weken wordt het beschadigde doek hersteld
Opnieuw trekken we grote stukken verf eraf. Op zaterdagmorgen wordt enkele uren voor de wedstrijd het doek voor de 3de keer hersteld
