De Graafschap – Cambuur (Play-offs)
De terugwedstrijd staat voor de deur. We verdedigen vanavond een 1-1 voorsprong tegen Cambuur. Een tegenstander die in de heenwedstrijd heeft bewezen ons het vuur aan de schenen te kunnen leggen. Helemaal wanneer we niet het maximale uit eigen kunnen halen. De tweede helft in Leeuwarden liet wat betreft rendement alles te wensen over. Tegen 10 man bleef de teller op slechts één doelpunt steken, waardoor de spanning er vanavond flink op zal staan. Nog even terugkomend op het alles uit eigen kunnen halen. De afgelopen 3 dagen zijn we letterlijk dag en nacht bezig geweest met een actie die de spelers op scherp moet gaan zetten! De verloren nachtrust wordt in de zomerstop wel weer ingehaald zo luidt het motto.
Zoals bij elke actie verzamelen we ons kort voor de aftrap in het honk. Als de taken zijn verdeeld kunnen we even later onze opwachting maken op vak 22. En daar is het wederom showtime geblazen. Kort voordat de spelers het veld betreden maakt een reusachtige BT’er zich kenbaar vanachter een hek met prikkeldraad. De twee rookfakkels in zijn handen doen dan al het nodige onheil vermoeden. Als de opkomsttune niet veel later door de speakers klinkt ontsteekt hij de rookfakkels met een flink blauw-wit rookgordijn als gevolg. Wanneer deze in de beginfase van de wedstrijd geleidelijk weer wegtrekt klopt Cambuur al brutaal op de deur van Nigel Betrams. Het gaat alles behalve een makkelijke avond worden, zo blijkt. Gelukkig is het Benschop die in de 24e minuut op aangeven van El Jebli de voelbare spanning wat weg kan nemen, wat de wisselwerking met de Spinnekop ten goede komt. De support is goed, ondanks dat De Vijverberg met iets meer dan 10.000 man lang niet vol zit. De hartslag kan door een benutte strafschop door Benschop kort voor rust nog iets tot bedaren worden gebracht; 2-0.
De tribunes gaan in de tweede helft door waar ze aan het eind van de eerste mee zijn opgehouden; luidkeelse support. Net als in de heenwedstrijd weigert De Graafschap in de tweede helft om de tegenstander definitief de nek om te draaien. Met letterlijk alle ballen die voor ons doel worden gebracht houden we ons hart vast. Maar zolang Cambuur er bijzonder weinig mee blijft doen, komt het eindsignaal steeds dichterbij. Na dik 90 minuten voetbal halen we uiteindelijk opgelucht adem. Henkie kan volgend jaar in ieder geval naar Helmond Sport toe en aan ons de zaak om hem niet op te hoeven zoeken. Daar moeten we in een aankomend tweeluik met Sparta Rotterdam ons uiterste best voor gaan doen. Als we 650 man in het uitvak kunnen krijgen met dezelfde mentaliteit als in Leeuwarden zal het niet aan ons liggen.
Tot zaterdag!
