De Graafschap – Ajax
Natuurlijk gaan de gedachten terug naar 8 mei 2016. Ajax komt wederom in de laatste wedstrijd van het seizoen op bezoek op De Vijverberg, maar de kaarten zijn nu echter al definitief geschud. Om van ons eigen kaartenhuis dat afgelopen zondag in Arnhem in elkaar stortte nog maar niet te spreken. Mede om die reden is de wedstrijd van vanavond al lang begonnen. Al ruim voordat de scheidsrechter het beginsignaal zou geven om 19:30. Deze begon al toen de eerste (seizoens)kaarten verschenen op kanalen als Marktplaats. Hoeveel kaarten er aan werden geboden tegen woekerprijzen zal nooit helemaal bekend worden. Dat iedere er één teveel was moge echter duidelijk zijn. Het is in onze ogen ondenkbaar dat er vanavond een Amsterdams feestje lost zal barsten op De Vijverberg, waar notabene onze eigen supporters aan bij hebben gedragen. Ook wij worden ouder met de jaren en krijgen de kunst van het relativeren steeds beter onder de knie. Die kunst vertelt ons dat we er vrede mee moeten hebben dat onze De Graafschap-beleving NOOIT hetzelfde zal gaan worden als die van alle anderen. En dat is niet persé erg, maar het jeukt wel, op zijn zachtst gezegd. Vanavond is wat ons betreft de uitslag niet het belangrijkste. Het gaat erom dat we na 90 minuten onze jongens op het veld recht in de ogen aan kunnen kijken. En dan tegen elkaar kunnen zeggen dat we er beide alles aan hebben gedaan om onze eer hoog te houden en vertrouwen hebben in elkaar de komende periode.
‘Je bent op je hoede, vooral ‘s avonds laat!’
Aangezien het in deze tijd schijnbaar in de mode is om ’s nachts de grote jongen uit te hangen bij andermans stadion, hebben we besloten de wacht te houden om ons stadion en wijk te beschermen. In de nacht van maandag op dinsdag treffen we niks, maar de nacht erop wordt er rond 02:30 een verdachte auto gespot op de parking van SVDW. Het nummerbord leert ons dat we Amsterdammers op bezoek hebben. We haasten ons naar de stadionpoorten en betrappen daar onze Amsterdamse vriend die vervolgens op de loop gaat. In een aardig tempo heeft hij inmiddels ‘Ultras’ op de poort weten te kalken en gezien de hoeveelheid spuitbussen in de tas was dit slechts het begin. De achtervolging wordt ingezet, waarbij onze vluchteling zijn tas met al zijn bezittingen verliest. Hij weet echter te ontkomen in het bosrijke gebied rondom het stadion. Met zijn auto nog op de parking, helaas voor hem. In de resterende uren gaat de zoektocht rond de Vijverberg verder, wordt de graffiti overgespoten en verwijderd. Na enige tijd meldt de Politie Doetinchem, die zijn toegesneld op verzoek van de security in het stadion, zich bij de verdachte auto met de autosleutel. Blijkbaar werd het de held van de nacht zodanig heet onder de voeten dat hij zichzelf vervolgens maar heeft aangegeven bij de politie. De auto wordt weggereden en wij zetten onze zoektocht naar meer eventuele andere Amsterdammers voort. Als de zon op komt duiken we ons bed in voor een korte maar zeer verdiende nachtrust.
De wedstrijddag zelf voelt vervolgens niet als een normale wedstrijddag. We zijn vroeg aanwezig op het stadion, drinken het gebruikelijke biertje en zien een boel onbekende gezichten voorbij struinen. Ondanks dat zullen we vanavond de volle 90 minuten gas geven. Om onze eigen eer hoog te houden en om het kaartenhuis weer dusdanig stevig op te bouwen, zodat we met een goed gevoel de play-offs in kunnen gaan. Op het veld wordt er ondanks het kwaliteitsverschil alles aan gedaan om een resultaat neer te zetten. De snel volgende 1-2 na de 1-1 van El Jebli is uiteindelijk de ruststand. Op een behoorlijke groep Ajacieden op de hoofdtribune na blijven de Roodbergen, Groenendaal en Spinnekoptribune netjes zitten. In de tweede helft nemen we samen met de Spinnekop en vervolgens het gehele stadion nog diverse malen vocaal de overhand. Ajax heeft nog twee keer reden tot juichen en kroont zich uiteindelijk na 90 minuten officieel als kampioen.
Na het bedanken van de spelers verlaten we de tribune om in het honk het strijdplan voor de wedstrijd van zondag te bespreken. Dat er in het daaropvolgende half uur door een nagenoeg volle Vijverberg wordt geapplaudisseerd voor een Huntelaar en Schöne; dat kan. Maar daarna ben je weg en heb je als Superboer NIKS te zoeken bij een huldiging. Dat er op de Spinnekoptribune vervolgens nog wordt geschooierd om de handschoenen van de Ajax-doelman is beneden alle peil. Wellicht is het voor onze schooier en de sympathiserende groep een goede reden om eens af te vragen wat zij eigenlijk te zoeken hebben op de ooit zo gevreesde Spinnekop. Voor nu is het echter het belangrijkste dat we er zullen staan in en tegen Leeuwarden. We hebben inmiddels een naam hoog te houden als het gaat om support in de uitvakken. Dus ook zondag. Nog vier keer er tegen aan, nog vier keer de blaren om de stembanden en pas das is er hopelijk reden tot genieten. Op naar een vol uitvak!
Matchday
\
