Cambuur – De Graafschap (play-offs)
Het is zondagmiddag 14:56. Via Bart Straalman belandt de bal achter Nigel Betrams. 0-1 achter in Arnhem en daarmee kan het plan om ons te koste van Emmen direct te handhaven definitief de ijskast in. Een houdini-act van Excelsior in Almelo zorgt er uiteindelijk voor dat we de reguliere competitie afsluiten als nummer 17. Daarmee zijn we ook gelijk recordhouder wat betreft het spelen van play-offs om promotie en degradatie. We leven er als ware voor. ‘Play-offs, prima toch? Eindelijk weer die échte niet te evenaren spanning die je het hele seizoen toch mist. Laat het maar gebeuren. Eerst NEC en daarna pakken we Eagles!’, zo klinkt het bij enkelen. Maar voordat het zover is treden we nog aan tegen Ajax waar we een mentale strijd zullen voeren, want we zijn inmiddels alweer bezig aan een beroerde serie. Ondanks het 1-4 verlies kunnen we met opgeheven hoofd Cambuur tegemoet treden. Eerst naar Leeuwarden en drie dagen later de return in Doetinchem.
Het was een korte nacht voor enkelen van ons. Bij het zien van enkele toegestuurde foto’s haasten zij die nog wakker zijn zich naar De Vijverberg. We treffen ons hok en vak daar ondergekalkt aan. Enkele uren later staan de eerste jongens al met de kwasten in de hand om het hok weer in koosjere staat te brengen. Andermaal hebben we ons weer verbaasd dat een ultragroep met zo’n status zulk gedrag vertoond. In de loop van de ochtend en begin van de middag voegt de rest van de groep zich bij het geheel. Stipt 16:00 stappen we de bus in met bestemming Leeuwarden. Cluster 1 weet zich moeiteloos een weg te banen naar het Noorden des Lands, waar Cluster 2 een stuk ongelukkiger is. Zij belanden in de file, waarmee de aanwezigheid bij de aftrap ver buiten bereik komt.
De sfeer rond het uitvak is relaxed. Waar de een nog een pilsje neemt, maakt de ander het uitvak wedstrijd klaar. Er is tijd genoeg. Iets voor de aftrap staan we uiteindelijk met slechts 4 bussen op de tribune. Geen reden om half werk te leveren natuurlijk. Tot de aankomst van cluster 2 zullen we hun afwezigheid moeten compenseren. En dat lukt alleraardigst. Het uitvak neemt de vocale leiding, waar de gasten op het veld dit voorbeeld over lijkt te nemen. Maar het opportunistische Cambuur overleeft een tweetal grote kansen en krijgt grip op de wedstrijd. Tot doelpunten lijdt dat echter niet. We tekenen uiteindelijk de 33e minuut. Cluster twee rijdt de poorten van het stadion binnen als El Jebli een perfecte steekpass aflevert op Narsingh die de 0-1 tegen de touwen werkt. Het uitvak ontploft en heeft de zo gewilde uittreffer. Terwijl cluster 2 zijn plaats zoekt op de tribune is daar alweer het antwoord vanuit Cambuur: 1-1. Nog 10 minuten op de klok tot de rust. Ondanks de steun van een inmiddels vol uitvak blijft de tussenstand onveranderd.
Gas geven luidt het credo van de tweede helft. We zijn niet snel lyrisch wat betreft de support bij uitwedstrijden, maar vandaag is het zo’n dag. Het samen D’ran-gehalte is hoog en de bijna 400 man lijken meer dan ooit samen één. Een vroege directe rode kaart in de tweede helft is een mooie impuls om nog maar weer eens een tandje bij te zetten. Alleen op het vak zo blijkt ruim 45 minuten later, helaas. Het sportieve overwicht wordt niet omgezet in doelpunten. Het eeuwige gepiel en rondgespeelte rond de 16 levert veels te weinig op. Tot overmaat van ramp pist Serrarens ook nog eens een penalty tegen de doelman van Cambuur aan. Het is dan nog wel hopen op een 1-2 maar vallen gaat ie niet vanavond. Na 90 minuten kunnen we concluderen dat we een gouden kans hebben laten liggen op een fraaie uitgangspositie voor woensdag. Met een 1-1 ‘voorsprong’ keren we vervolgens weer huiswaarts. Drie dagen om ons weer op te laden en er bewust van te worden dat we als ‘De Vijverberg’ een beslissende factor kunnen gaan spelen in de return. Laat het uitvak van vanavond in ieder geval een voorbeeld zijn voor een ongetwijfeld volle Vijverberg woensdag.
