Ajax – De Graafschap
De laatste uitwedstrijd voor de winterstop wordt gespeeld in Amsterdam. Voor de verandering is er ditmaal een vrije vervoersregeling van kracht, wat de mogelijkheid biedt om met een mooie groep per trein af te reizen naar de hoofdstad. Waar de kaartverkoop voor deze ontmoeting normaliter niet door het plafond knalt, loopt de teller in aanloop naar zondag op tot net boven de 500. Gezien de aanhoudende sportieve malaise en een zware wedstrijd in het vooruitzicht een zeer acceptabel aantal. Samen ALLES geven luidt namelijk al jarenlang ons motto. Om nog maar niet direct ons ongenoegen te uiten over de huidige gang van zaken; eerst een aantal positieve punten. Het weekend wordt op vrijdag al afgetrapt in Duisburg waar we met een mooie groep BT-ers plaatsnemen op de Nordkurve om samen met Proud Generation tegen HSV de punten in eigen huis te houden. Wederom een mooie ontwikkeling die de band met de jongens van Duisburg weer heeft versterkt. Op de zaterdag wordt er nog gewerkt aan een doek voor in het uitvak met daarop de Achterhoekse vertaling van Doetinchem: ‘Durkum’. In combinatie met 250 witte en 250 blauwe banners zal dit, ver weggestopt in de bovenhoek van de ArenA, weer een fraai geheel opleveren.
Even fraai is de groep waar we vandaag per trein mee richting het Westen zullen trekken. Om 09:00 hebben ruim 100 man zich verzameld in Café Uniek, direct naast het Didamse station. Een delegatie Duisburgers en Palermitanen hebben zich kort daarvoor op Doetinchem centraal bij de groep gevoegd en vergezellen ons niet voor de eerste keer dit seizoen op de tribunes en in de kroeg. Met het bierontbijt als bodem wordt er ondanks de winterse omstandigheden anderhalf uur later probleemloos afgereisd richting Amsterdam Duivendrecht, waar de laatste meters naar het uitvak te voet afgelegd zullen worden. Gezien de gebeurtenissen met Willem II enkele weken geleden misschien een wat riskante onderneming, maar door vast te houden aan het ingezette plan wordt op een uur voor aanvang de ArenA bereikt. Kort voor de aftrap is het vak wedstrijdklaar en zetten we de onophoudelijke vocale en visuele support weer in. Ook vandaag mag het niet aan ons liggen.
Dan terugkomend op de sportieve malaise, die langzamerhand verre van respectabel genoemd mag worden, zijn ons daags voor de wedstrijd de nekharen weer eens recht overeind staan. Teksten als; ‘Blij dat we tegen clubs als Ajax mogen spelen’ en de haast voelbare drang van een enkeling om misschien wel een shirtje te kunnen bemachtigen van één van de Ajacieden doet er bij klokslag 14:30 voor zorgen dat er een stelletje makke schapen aan de aftrap verschijnt. Een stel makke schapen dat onder leiding van knuffelboer Henk de Jong op schoolreisje is in de Johan Cruijff ArenA.
Het duurt nog tot de 18e minuut voordat de schiettent definitief geopend wordt en Agil Etemadi aan zijn lot wordt overgelaten. Waar er vooraf werd gesproken over het ‘duur verkopen van onze huid’ wordt er door een enkeling nog bijna een strikje omgedaan om het welwillend in Amsterdamse handen achter te laten. Zo staat Narsingh bij de 3-0 vakantie te vieren. Voorover gebogen en met zijn handen op zijn knieën geeft hij Ziyech alle ruimte en tijd van de wereld om er nog maar eens ééntje in te pissen. In het restant van de wedstrijd figureren onze heren als kanonnenvoer. Dat de Amsterdammers op het veld een stuk meer kwaliteit bezitten dan ons, dat interesseert ons geen enkele zak. Maar dat we vanmiddag op mentaliteit worden afgetroefd gaat ons een paar stappen te ver. Als Daryl van Mieghem op de dag na de wedstrijd in de media laat aantekenen dat er bij voorbaat al uit werd gegaan van een middagje schadebeperken is voor ons de maat vol. We verwachten van de gasten op en naast het veld maar één ding. Hetzelfde dat wij van ons als Brigata Tifosi en menig ander supporter verwachten: 90 minuten ALLES geven. En daar ontbreekt het systematisch aan dit seizoen. Pijnlijk genoeg ook op de momenten dat er directe concurrenten over de vloer komen die de punten stuk voor stuk en zonder enige moeite mee richting huis kunnen nemen. Het enige geluk dat we dit seizoen lijken te hebben is dat er nog een aantal ploegen iets minder beroerd zijn dan die van onszelf. Tot zover is lijfsbehoud dan wel de zeventiende plek een illusie! De tijd van niet lullen maar poetsen is inmiddels al lang aangebroken.
Komende zondag in de thuiswedstrijd tegen Vitesse zullen de jongens die onze club, stad en kleuren verdedigen precies een week de tijd hebben gehad om zich voor te bereiden op eerherstel. En dat eerherstel dient te worden bewerkstelligd met niet minder dan 90 minuten snot voor de ogen en vuil gestreden shirts, broeken en kousen. Lukt dat wederom niet dan zullen er conclusies getrokken moeten worden naar aanleiding van het resultaat na 17 speelrondes. Ben je niet bereid om mee te gaan in onze strijd? Dan is er maar één optie. En dat is het gat van de deur.
Foto: ProShots
