De Graafschap – FC Oss
De koude decemberavond in 2016 zal de boeken in gaan als een avond met twee gezichten. Het zal de avond zijn waar Vreman voor het laatst als hoofdtrainer voor de ploeg zal staan, maar ook de avond waarop de Brigata Tifosi het grootste doek in haar 13-jarige bestaan zal tonen. Het in totaal 1300m2 grote hijs- en tekstdoek steken uiteindelijk schril af bij de wedstrijd die ons in het daaropvolgende anderhalve uur wordt voorgeschoteld. FC Oss zet ons zonder een uiterste krachtsinspanning te hoeven doen met 3-5 te kijk. Dat er op korte termijn geen verandering in de sportieve malaise lijkt te komen, maakt de situatie des te zorgelijker.
De voorbereidingen aan het doek beginnen anderhalve maand geleden. Er is, anders dan alle andere acties in het verleden, gekozen om met een nieuw soort materiaal te werken: folie. Als de eerste paar honderd vierkante meters geschilderd zijn blijkt de keuze voor de verfsoort in combinatie met de folie niet heel gelukkig uit te pakken. De verf brokkelt af, waardoor het werk stil komt te liggen. Niet voor lang uiteraard, want ook wi-j komt altied weer terug. Er wordt besloten om met compressoren de verf van de folie af te blazen, wat een gigantische tering rotzooi tot gevolg heeft. Als uiteindelijk de lijnen er weer op staan, volgen de meters zich in razend tempo op. Als enkele dagen voor de wedstrijd blijkt dat ook de keuze voor lak zijn nadelen heeft, moet er onverwacht nog hard aan worden getrokken om het doek toonbaar te krijgen. Bij het ontvouwen van het doek trekken we op vele plekken de lak er zo af. Nog op de dag van de wedstrijd vinden van 9 tot 5 herstelwerkzaamheden plaats, maar uiteindelijk hangen de touwen in de katrollen en kan het doek bevestigd worden.
Na een korte PMDS worden in het BT-honk kort voor aanvang van de wedstrijd de taken verdeeld. 60 man maken enkele minuten voor de aftrap het hijs- en tekstdoek zichtbaar. Gezien de verschillende tegenslagen, zelfs kort voor de wedstrijddag, mag het resultaat er zijn! De tentoongestelde kwaliteit op de tribune, heeft zijn weerga echter niet op de spelersgroep. Na 4 minuten mag de 0-1 al uit het net worden gehaald en binnen het halve uur lijkt de situatie al uitzichtloos: 0-2. Wie het idee heeft dat er zich een zinderende wedstrijd heeft afgespeeld met een uiteindelijke 3-5 op het scoreboard verwijzen we door naar het Land de Fabelen. Pijnlijk en helaas waar; we zijn dit seizoen en ook deze avond gewoon ‘Fucking shit!’. Het lijkt wederom helemaal nergens op en ook voor ons is de grens inmiddels bereikt.
Ondanks het belabberde voetbal, blijft de liefde voor onze club onvoorwaardelijk. Een avond als deze maakt onze boodschap alleen nog maar duidelijker: Bij winst en verlies. Bij promotie en degradatie, in voor- en tegenspoed… Verbonden voor het leven!
Voor het eerst in 13 jaar wordt er voor folie gekozen
De folie wordt aan elkaar geplakt en op maat gemaakt
De verf brokkelt af . Er wordt gekozen om alle verf van het doek af te blazen met compressoren. De eigenaar van de ruimte was hier minder blij mee.
De lijnen worden er opnieuw opgezet.
Na een dag blazen is alles eraf en kunnen we weer opnieuw beginnen
Matchday:
Bij het uitvouwen van de doeken blijkt de verf op vele plekken aan elkaar te kleven. Met vele beschadigingen als gevolg
Uren lang worden herstelwerkzaamheden uitgevoerd
Na 5 uur non stop bezig te zijn geweest besluiten we maar om zelf richting de keuken in het stadion te lopen om een paar frikandellen in de frituur te flikkeren. Bij het weglopen kregen we de vraag of we daar wel toestemming voor hadden. Ons antwoord was duidelijk: Wij doen wat jullie hadden moeten doen!
Het is teleurstellend dat de meeste mensen binnen club totaal geen interesse tonen in supporters. Ze janken en schrijven heel twitter vol bij een fakkel of rookpotje, maar bij een doek van 1300m2 zie en hoor je ze niet! Laat staan dat ze even een paar flessen cola en wat broodjes komen brengen. Gemiste kans weer …
De sfeer op het vak is de eerste helft prima! Mooi om te zien dat steeds meer supporters de weg naar vak 22 weten te vinden
